دنیا از زاویهای
دنیای ایدئولوژی است. ایدئولوژی بر پایه جهانبینیقرار دارد؛ و جهانبینی بر
پایه جهانشناسی و جهانشناسی بر پایهشناختشناسی. از این رو، امیر مؤمنان
علی(ع)میفرمایند:
معرفتشناسی آیینی
است كه از آن پیروی میشود.
این مطلب، انسان
را به اهمیت معرفتشناسی و شناختشناسی آگاهمیسازد؛ زیرا انسان در هر حركت
علمی و عملی به معرفت و شناخت نیازدارد. امام علی(ع) به كمیل
میفرماید:
هیچ حركتی نیست،
مگر این كه در آن معرفت و شناخت نیازمندی.
عدم تمیز بین
شناخت و ناشناخت، موجب تفاوت جهانشناسیها،جهانبینیها و ایدئولوژیها
میگردد و آنچه ما را در تمیز شناخت ازناشناخت یاری میدهد معرفتشناسی
است.
از زاویه دیگر،
دنیا، دنیای عالمان شایسته و ناشایستهای است كهاساسیترین نقش را در
سعادت و شقاوت مردم ایفا میكنند؛ چنان كهامامعلی(ع) میفرماید:
لغزش دانشور،
جهانیان را فاسد میكند.
این موضوع اهمیت
عالمشناسی و عارفشناسی را مینمایاند.
نوشتار حاضر بر آن
است كه به درگاه علم و معرفت، امیرمؤمنانعلی(ع)،مراجعه كند و از زلال
معرفت علوی بهره گیرد. نخست مباحث مهممعرفتشناسی از دیدگاه حضرتش(ع)
بررسی میشود و سپس عالِمشناسی.امید آن كه با شناختی دقیق از «علم و
عالم»، در جهت استواری حركت علمیو عملی خود و جامعه كوشا باشیم و در پرتو
علم و عمل، به زندگی پاك و اوجكمال انسانی و لقای محبوب حقیقی نائل
آییم؛ چنان كه امام علی(ع) میفرماید:
براساس علم و
معرفت عمل كنید تا سعادتمند شوید.
:: برچسبها:
کتاب ,
علم ,
:: بازدید از این مطلب : 127
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0